Prakseologiczny humanizm


Człowiek jest istotą myślącą. Istnieje w rzeczywistości obiektywnie obserwowalnej, w świecie, który kieruje się prawami logiki. Jest słaby i narażony na śmierć. Aby uchronić się od śmierci i zyskać siłę, wyznacza sobie własne cele i cele te realizuje. Powinny one logicznie wiązać się z dążeniem do przeżycia i zaspokojenia swoich potrzeb. Jeżeli nie wiążą się, jednostka ponosi konsekwencje swojego niedostosowania: umiera bądź przestaje się rozwijać, stwarzając pole dla rozwoju innym i usuwając z zasobu ludzkiej populacji niekorzystne geny, które przeszkodziły jej w logicznym myśleniu.

Największym dopuszczalnym odchyleniem od logiki przeżycia jest poświęcenie zdrowia lub życia na rzecz swojej rodziny, narodu lub gatunku w celu przekazania swoich genów potomstwu.

Cele są wyznaczane w oparciu o własne, indywidualne potrzeby, o których można się dowiedzieć na podstawie emocji – pochodzących ze wcześniejszych stadiów ewolucji ludzkiego gatunku impulsów świadczących o stanie fizycznym i psychicznym jednostki. Definiowanie obiektywnych potrzeb powinno być jedynym celem wsłuchiwania się w swoje emocje – inne emocje są niepotrzebne i należy je odrzucić, aby skupić się intensywniej na głównym zadaniu. Emocje są wykorzystywane do nazywania wrażeń zmysłowych przychodzących do naszego umysłu w sposób jednoznaczny i pewny. Daje to możliwość powstawania abstrakcyjnych symboli i pojęć. Układ symboli i powstających z nich pojęć jest odpowiedzialny za odczuwanie potrzeb i powstawanie celów.

Największym odchyleniem od obiektywizmu emocji może być chęć nawiązania kontaktu z Wyższą Inteligencją, zwaną również Polem Morfogenicznym, Nieświadomością Zbiorową, Niebem lub Szatanem – Istotą gromadzącą wszelkie doświadczenia ludzi i dostarczającą nam o nich informacji drogą ponadzmysłową.

W celu zrozumienia spraw związanych z własnym funkcjonowaniem, człowiek tworzy nauki humanistyczne. Można je podzielić na traktujące o przyczynach ludzkich działań i o ich skutkach. Do pierwszych należą: psychologia, socjologia, teoria literatury, antropologia i inne. Do drugich: ekonomia i sztuka wojenna.

Ludzie występują w dwóch płciach. Aby przekazywać swoje geny potomstwu, muszą łączyć się w pary.

W celu uruchomienia w każdym człowieku potrzeby płodzenia potomstwa, ewolucja wykształciła mechanizm pojawiania się w każdym uczucia zwanego miłością, polegającego na silnej potrzebie kontaktu z atrakcyjnym pod względem genetycznym osobnikiem o przeciwnej płci. Miłość nie tylko odpowiada za stany nagłego hormonalnego pobudzenia, ale także długotrwałe odczucie wewnętrznej satysfakcji jako skutek udanych intymnych kontaktów. Odczucie to słabnie, gdy osobnik przestaje mieć możliwość płodzenia potomstwa.

Człowiek przekazuje potomstwu nie tylko geny, ale również wiedzę o sobie i przyrodzie, która jest przekazywana z pokolenia na pokolenie przez osobiste kontakty, instytucje edukacyjne i kulturalne. W celu ustalenia szczegółów relacji społecznych tworzy prawo.

Człowiek umiera. W chwili śmierci ma ostatnią szansę na zrozumienie sensu życia. Jeśli zdąży. Nie wiemy, co, jeśli cokolwiek, czeka nas potem. Najlepszą drogą, aby przygotować się na nieznane, jest doskonalenie swojego ciała i umysłu. Starając się zrozumieć to, co poznawalne i osiągnąć to, co możliwe.